Catégorie : Conférences

Säit sengen Ufäng war de Kino ëmmer nees mat der Fro konfrontéiert, wéi sech Landschaften a Welten um Ecran duerstelle loossen, déi esou net oder net méi an der Realitéit existéieren – vu prehistoreschen, fantasteschen oder mythologesche Welte bis bei friem Planéiten an ausserierdesch Ekosystemer. An der Konferenz gi mir der Fro no, wéi de Kino dës erzieleresch Erausfuerderung gemeeschtert huet a wourun ee sech am Fantasy- a Science-Fiction-Kino inspiréiert huet.

Als Ekoterroriste gi Mënsche bezeechent, déi illegal Mëttel benotzen, fir d’Natur ze schützen oder fir op d’Destruktioun vun der Ëmwelt opmierksam ze maachen. Filmer, déi Ekoterroristen als Personnagen hunn, verhandelen Theme wéi Responsabilitéit, Moral, sozial Ongerechtegkeet, Gewalt an d’Zukunft vun der Mënschheet. Se gehéieren och zu den nach rare Filmer, déi sech mat der Klima- an der Biodiversitéitskris auserneesetzen an no Weeër sichen, dës am Kino duerzestellen.

De Mënsch gesäit sech oft als getrennt – oder detachéiert – vun der Natur un. Hien (oder hatt) hëlt sech wouer als isoléierten Organismus, deen an eng friem Welt placéiert gouf, an en Environnement, deen hie konfrontéieren a kontrolléiere muss – oft mat fatale Konsequenze fir déi natierlech Ëmwelt. An dëser Konferenz wäerte mir eis op eng philosophesch Aart a Weis mat der Relatioun tëschent dem Mënsch an der Natur befaassen, an analyséieren, ob de Mënsch an dës Welt komm ass, oder selwer aus hir entstanen ass.

Spéitstens zanter de 70er Joren an den éischten ekologesche Beweegungen interesséiert de Kino sech fir d’Relatioun tëschent dem Mënsch an der Natur. Filmer wéi Deliverance (1972), Cast Away (2000), Grizzly Man (2005) oder The Revenant (2015) stellen d’Fro vun der Konfrontatioun tëschent Natur an Zivilisatioun, andeem se hir Protagonisten an d’Wüst, respektiv an de Bësch oder op einsam Insele schécken a kucken, wéi se do eens ginn. Wéi gëtt d’Natur awer an deene Filmer duergestallt, a wéi de Mënsch? An enger Zäit, an där munnecher d‘Mënschheet ganz wëllt vun der Natur trennen, erënneren dës Filmer eis drun, wou mer hierkommen, a stellen am
Endeffekt d’Fro vun eisem Iwwerliewen.

Säit jeehier gi Küsten an oppe Gewässer an der Literatur an am Film als Plazen duergestallt, wou sech d’Grenzen tëschent der bekannter an der onbekannter Welt vermëschen, iwwernatierlech Kräften a Wiese wierken an d’Isolatioun d’Mënschen an de Wansinn dreift. Vum H. P. Lovecraft senge literaresche Wierker iwwer The Wicker Man (1973) a The Fog (1980), bis hin zu Dagon (2001) a The Lighthouse (2019) esouwéi sëllegen anere Filmer analyséiert dës Konferenz d’Representatioune vu Küstelandschaften a -stied am Kino.